Dit is het oog van onze buurvrouw. Elke avond legt zij haar glazen oog op het nachtkastje. Al dertig jaar lang. Dankzij illegaal vuurwerk.
De buurvrouw uit De Meern is fel als ze over vuurwerk en de levenslange gevolgen voor haar praat. En emotioneel. “Soms zeggen mensen ‘dat went toch wel, zo’n oog?’ Nee, dat went niet. Ja, het is nu eenmaal zo, maar vanzelfsprekend wordt het voor mij nooit om elke ochtend m’n oog in te doen. Het is niet alsof je make-up op doet hoor.”
Pappen en nathouden
De buurvrouw moest lang nadenken of ze wilde meewerken aan een artikel over haar oog. Liever niet met haar naam dan. “Ik sta er niet graag mee in de belangstelling, maar mensen moeten wel weten wat de consequenties van vuurwerk kunnen zijn. Het is zo dom om vuurpijlen en knalvuurwerk niet per direct te verbieden. En helaas blijft illegaal en zelfgemaakt vuurwerk een enorm probleem. Het moet nu maar eens over zijn met pappen en nathouden over dit onderwerp. Vuurwerkslachtoffers worden als cijfers weggezet. Net als of na behandeling in het ziekenhuis alles weer over is. Dus niet. Nu al dertig jaar lang mag ik dat glazen oog ’s avonds op mijn nachtkastje leggen en ’s morgens weer in doen. Jottum.”
Bijna 18
Dertig jaar geleden – ze was bijna 18 – was ze, zoals ze het zelf zegt, op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Iemand stak illegaal, zelfgemaakt vuurwerk af wat haar in haar oog raakte. “Ik had ook een schedelbreuk en een gebroken neus, en het deed nog tien jaar pijn als ik mijn haar kamde.” Veel meer wil ze er eigenlijk niet over kwijt, en dat hoeft ook niet: de gevolgen zijn evident, én levenslang.
De buurvrouw constateert dat er zoveel meer vuurwerk, en zwaarder vuurwerk, wordt afgestoken dan een aantal jaar geleden. “Met champagne in de hand staan we de boel samen te vernielen. Waar zijn we mee bezig, vraag ik mezelf dan af… Ik wil hier dit delen, want zo kan het gaan.”
