De zomervoorstelling van 2022 van Het NUT draait om goed en kwaad, om het moedwillig verpachten van je ziel en het verliezen ervan zonder het te willen. Maar geen zorg, na de voorstelling ga je gewoon weer met je ziel naar huis. Rosanna Del Negro
En het draait om ijs natuurlijk. Bij binnenkomst krijg je meteen twee hoorntjes van een fraaie blondine en een coole donkere gast, die in het stuk Je ziel voor een ijsje de verpersoonlijking van het goede en het kwade zijn. Twee hoorntjes, twee voorstellingen ook.
Summit
Het sterke aan beide toneelopvoeringen is de soepele wisseling van het ene personage naar het andere, iets wat zowel door Floor Leene als Marcel Osterop goed wordt gedaan. Floor Leene vertolkt meerdere personages in haar one-woman show Summit. Leene is Floor als kind en als moeder, maar is ook haar ouders. De auto-fictieve opvoering gaat over de relatie met haar vader. Ze vertelt openhartig over problemen en over opvoeding, maar heeft het in wezen over indoctrinatie. Indoctrinatie van burgers door de overheid, van gelovigen door de kerk, indoctrinaties die kunnen leiden tot beperkingen en fobieën. En hoe zit het met de indoctrinatie van kinderen door ouders? Is opvoeding niet per definitie een vorm van indoctrinatie? Dit lijkt Floor te vragen wanneer ze haar dochter in slaap wiegt met een sussend rijmpje.
IJs op het menu
Twee circustenten, klapperend zeil, lange tafels. De oproep volgt, zoals we inmiddels gewend zijn, om je voor te stellen aan je tafelgenoten, en het deze keer eens over geloof te hebben. Wat kan voorzien in de verbinding tussen mensen, vraagt regisseur Greg Nottrot, als geloof dat niet meer doet?
Marjan en Nike, uit Utrecht en Vleuten, hebben alle negen zomervoorstellingen van het theatergezelschap bezocht. Ze halen herinneringen op, zoals de primeur in The Wall toen er sprinkhaan op het menu stond, in die bevreemdende omgeving van dat ‘hotel’ dat er nooit gekomen is. De zomervoorstellingen van Het NUT zijn met het diner één concept. Het menu van Let’s Explore Food (LEF) is deze zomer niets minder dan geniaal te noemen. In het thema ijs worden vier gangen geserveerd: de twee minihoorntjes als amuses, een staafijsje en een ijscoupe, en tenslotte een scroppino. Alleen in de amuse en in het dessert is daadwerkelijk ijs terug te vinden (dat van de gelauwerde Roberto Gelato).
Je ziel voor een ijsje
Dan is er de best wel creepy ijscoman in z’n vintage pak die muzikaal begeleid wordt door Nadine op viool en door Frank op gitaar en drums. In de liedjes loopt de tekst van het stuk door, al lijken een paar nummers een beetje uit de pas te lopen qua tekst en sfeer. Osterop vertelt als Marcel over het traject om van zijn verslaving af te komen. Het spel is afwisselend komisch, rauw en treurig.
Ook hij is net als Leene dan weer het ene, dan weer het andere personage. De belangrijkste sprong maakt Osterop in de huid van Ona, een pubermeisje met een ziekte. De Marcel- en Onalijn komen bijeen tijdens een ontmoeting op driekwart van het stuk. Het spel, de stemmen, de toon overtuigen en met het lied ‘Ik wil zijn’ komt Osterop volledig in zijn element. De interne worsteling van Marcel en zijn absurde dromen, de muziek en het licht (door ervaren lichtontwerper Uri Rapaport) worden een geheel.
Nottrot kondigt een nieuwe Het NUT traditie aan: de wintervoorstelling. De eerstvolgende heeft de titel Licht. De duistere kant ervan is bij voorbaat iets om alvast naar uit te kijken.
Tekst en spel: Marcel Osterop en Floor Leene
Regie: Greg Nottrot
Muzikale begeleiding: Nadine Dekker en Frank van Kasteren
Speeldata en kaarten zie het-nut.nl
