Een paar jaar geleden keken we nog verbaasd op als een groep grote groene parkieten krijsend voorbij vloog. Eerst leken ze alleen in Amsterdam en Den Haag te leven, maar ook Leidsche Rijn is inmiddels veroverd. Je kunt ze zo bij je om de hoek in een boom zien. En vooral horen. Er lijken voor- én tegenstanders van deze kleurrijke invasieve exoten.
De tegenstanders vinden dat ze vooral herrie maken. Dat dóen ze ook: je hoort ze eerder dan dat je ze ziet. Een ander argument om ’tegen’ de halsbansdparkiet – zo heet ie – te zijn, is dat deze vogelsoort hier oorspronkelijk niet voorkomt. Het is een invasieve exoot. Ze zijn afkomstig uit India en Centraal-Afrika. Het gaat in Nederland oorspronkelijk om ontsnapte en losgelaten kooivogels die verwilderd zijn en populaties hebben gevormd. Halsbandparkieten zijn holenbroeders, die ook in nestkasten broeden. Er zijn invasieve exoten die andere soorten verdringen, maar dat doet de halsbandparkiet vooralsnog niet. Concurrentie met kauwtjes, spechten en uilen om beschikbare broedholten lijkt slechts in geringe mate te spelen. De halsbandparkiet staat dan ook nog niet op de Europese lijst van zorgwekkende invasieve uitheemse soorten. De voorstanders vinden het vooral gewoon mooie vogels; eens wat anders dan de grijze en zwarte merels en kauwen die we al zo vaak zien.
Stadsparken
Stadsparken en tuinen zijn in Nederland veruit favoriet als leefgebied van de halsbandparkiet. Het nest wordt in een boom gemaakt, vaak in een oud spechtenhol op flinke hoogte. De halsbandparkiet is in Nederland voor een zeer belangrijk deel afhankelijk van bijvoedering; zonder die hulp zouden ze de voedselschaarste in de winter niet overleven. Daarom komen zij buiten de stedelijke gebieden niet veel voor. In steden is immers altijd wel voedsel te vinden.
Slaapbomen
En waarom ze zo’n herrie maken: ze zijn vaak met veel. Vooral buiten het broedseizoen zoeken halsbandparkieten elkaar op in slaapbomen, daar kunnen ze in zeer grote groepen bijeenkomen. En dan wordt er inderdaad luidruchtig gecommuniceerd.
