Martin Los is pastoor, en werkt in het Pastoraal Centrum in Vleuten, naast de katholieke kerk. Hij woont in de pastorie naast de katholieke kerk in De Meern. Hij pendelt op en neer, ook tussen de twee kerken. En hij voelt zich pastoor voor iedereen.
Sinds 1987 woont en werkt Martin Los in De Meern, dus hij heeft Leidsche Rijn zien ontstaan en zien groeien. Zijn parochie fuseerde in 2004 met de parochie in Vleuten. “Wij wilden de nieuwe stad die werd gebouwd als eenheid benaderen. Dan is het niet handig als het ene deel bij de ene parochie hoort en de overkant van de straat bij de andere.”
Trots
Hij vindt het nog steeds belangrijk dat de wijken samen een geheel vormen. Een Vleutenaar mag uiteraard heel trots zijn op zijn dorp; maar zich afzetten tegen de rest van Leidsche Rijn, dat vindt Martin Los niet nodig. Die eenheid benadrukt de parochie in zijn handelen. “Een doop bijvoorbeeld kan in beide kerken, maar het voorbereiden doen we samen.” Hij merkt dat mensen in de nieuwe delen van Leidsche Rijn wel bij zijn dat er oude, historische kerken voor hen zijn.
Inmiddels zijn er negen katholieke scholen in Leidsche Rijn, waar goed contact mee is. “Zij doen een beroep op ons met de feestdagen, voor de kerstviering en de paasviering. Dat is altijd leuk. Maar wij dringen ons niet op, dat is niet passend.”
Nieuwe aanwas
De katholieke kerk in Leidsche Rijn heeft 11.000 à 12.000 ingeschrevenen. Het voordeel van Leidsche Rijn vindt Martin Los is dat het geen dorp is waar jongeren uit wegtrekken en waar alleen ouderen overblijven. “Vorig jaar hebben we 74 uitvaarten gehad. Als je dat elk jaar hebt en er komen geen nieuwe mensen naar je kerk, loopt het snel leeg. Wij hebben gelukkig genoeg nieuwe aanwas.” Martin Los voegt eraan toe dat hij Leidsche Rijn heel inspirerend vindt: “Het is een goede plek om te wonen, met veel jonge, ondernemende mensen met plannen, energie en leuke ideeën. Er gaat nog veel meer leuks gebeuren hier.”
Twitter en blog
Martin Los doet zelf ook zijn best om leuke dingen voor de parochie te organiseren en om contact met iedereen te houden. Hij twittert en blogt er vrolijk op los, en organiseert binnenkort een openluchtmis op het dak Cinemec. “Wij hebben Castellum Hoge Woerd gevraagd of we daar een openluchtmis mochten houden. Dat hebben ze daar liever niet, men wil zich niet inlaten met activiteiten die met het geloof te maken hebben. Jammer, want in de wijken er omheen wonen veel mensen die het waarschijnlijk heel leuk zouden vinden.” De pastoor organiseert dit soort dingen omdat hij het zelf leuk vindt én omdat het mensen aanspreekt. “Misschien dat mensen die twijfelen, dan net eerder de stap naar een mis zetten.”
Protestants
Als één van de weinige priesters in de katholieke kerk is Martin Los getrouwd. Hij was eerst dominee bij de protestantse kerk – en dominees mogen trouwen – tot hij zich gaandeweg meer aangetrokken voelde tot de katholieke kerk. “De rooms-katholieke kerk stamt rechtstreeks af van de apostelen. Het is de enige kerk die nooit opnieuw is begonnen, of zich heeft afgesplitst. Dat principe van ononderbroken eenheid is voor mij heel belangrijk. Bovendien doet heel de mens, alle zintuigen, mee in de rituelen van de kerk. Dat maakt de beleving intens.”
Toestemming van de paus
Niet dat het zomaar ging, overstappen van de protestantse naar de katholieke kerk. Bisschop Simonis heeft het destijds aanhangig gemaakt bij de paus in Rome. Hij kreeg toestemming om de getrouwde Martin Los tot priester te wijden. “Bij andere kerken in Oost-Europa bijvoorbeeld mogen priesters wel getrouwd zijn. Dus als je één wil zijn met de kerk in Rome, zou het moeten mogen.” Martin Los benadrukt dat hij niet met ruzie is weggegaan bij de protestante kerk. “Ik ben dankbaar voor alles wat ik daar gekregen heb. Ik zie het ook niet als een breuk, maar als continuïteit.”
75ste
Inmiddels is Martin Los 69. Hoe lang hij nog doorgaat weet hij niet. Als lijf en leden goed blijven – en die van zijn vrouw – vindt hij het prima om nog even door te gaan. Hij mag tot zijn 75ste van de kerk. En dan moet er een keer een opvolger worden gevonden, en die liggen vandaag de dag niet voor het oprapen. Intussen gaat hij door met twitteren en bloggen over zijn bevindingen. Ook op Facebook is hij te vinden, en hij schrijft pastorale verhalen. Het is ook geen werk voor hem, zegt ie, het is gewoon zijn leven.
