De wijkraden in Utrecht verdwijnen, er komen een soort buurtplatforms voor terug. Utrecht streeft naar ‘verdere vernieuwing van (wijk)participatie’. Oud-voorzitter van Wijkraad Leidsche Rijn Madelon Veerman-Walgering reageert desgevraagd op de plannen.
De gemeente Utrecht wil met wijk- of buurtplatforms naar een laagdrempelige vorm van participatie. Iedereen moet zitting in zo’n platform kunnen nemen en zijn of haar mening kunnen geven. Dat klinkt mooi, vindt Madelon. “Ik hoop wel dat de gemeente gaat luisteren naar de mensen in de platforms.” Want dat is wel een beetje haar frustratie van haar laatste periode in de wijkraad: de wijkraad kon van alles inbrengen en wijkraadplegingen houden, maar met de uitkomsten en aanbevelingen werd nauwelijks iets gedaan.
Ambtelijk apparaat
“Het ambtelijk apparaat is er naar mijn mening niet op toegespitst. Je hebt bij de gemeente mensen nodig die reageren op vragen en initiatieven van burgers en er iets mee doen. Niet alle ideeën zijn bruikbaar, maar er zijn zoveel betrokken mensen in Leidsche Rijn met goede ideeën. Daar kun je heel veel mee. Neem als voorbeeld het Muziekplein in Terwijde. Daar hadden we met een goed team hele mooie, haalbare plannen voor en daar wordt niets mee gedaan. En al met al is het nog steeds een kaal plein. En ook de gevaarlijke kruising Rijnkennemerlaan – Musicallaan. We roepen al jaren dat het er veiliger moet worden.”
Wassen neus
En zo heeft Madelon meer voorbeelden uit de zes jaar dat ze in Wijkraad Leidsche Rijn zat. In haar beginjaren in de wijkraad was er wel geregeld goed overleg, maar de laatste jaren werd dat minder. “Op verzoek van de gemeente nam ik deel aan ‘motie 155’ over vernieuwing van de wijkparticipatie. De wijkraad werd verzocht om uit drie participatievoorstellen te kiezen. Maar de één liep al, de ander was afgeketst en de derde was geen participatie. Wij besloten toen uit dat overleg te stappen en hebben aangegeven dat dát geen participatie is. Regelmatig werden we ook te laat in een proces gevraagd en kregen we nauwelijks ruimte. ‘Utrecht maken we samen’, die kreet is vaak een wassen neus gebleken.” Madelon heeft ook geregeld geconstateerd dat de gemeente de uitvoering van een plan of een idee terug schoof naar de bewoners omdat ze er zelf geen raad mee wisten. “Dan moest de burger het zelf maar oplossen.”
Frustratie
Dat leidde tot veel frustratie van de wijkraadsleden, die vaak veel tijd en energie in wijkraadplegingen en overleggen staken. Volgens Madelon wordt het tijd dat de gemeente meer van beneden naar boven gaat werken, dus iets doet met de ideeën en initiatieven van bewoners in plaats van boven naar beneden plannen lanceren. “Daar mag je dan wel op reageren, maar er gebeurt vervolgens niks met je reactie. En begrijp me goed: een gemeente kan ook gewoon zeggen: ‘zo doen we het’ en knopen doorhakken, maar dan moet je geen inspraak vragen.”
Werkconferentie
Overigens heeft Madelon er op zich wel begrip voor als de gemeente stelt dat participatie via de wijkraad anders moet. “De Wijkraad is niet heilig en veranderingen zijn goed. Maar wij hebben altijd onze eigen agenda gehad en die werd bepaald door wat er speelde in de wijk en wat wij ophaalden bij de bewoners. Daardoor waren wij als wijkraad als luis in de pels bij de gemeente. Het is dan schrikken als ze je direct korten en op een zijspoor zetten en nu buurtplatforms oprichten. Ik spreek dan ook de wens uit dat de gemeente niet de agenda of initiatieven gaat bepalen. De gemeente moet de ruimte voor initiatieven duidelijk maken voordat er weer een groep actieve bewoners gaat meeparticiperen…”
Op 27 maart is er een werkconferentie waar actieve bewoners, wijkraadsleden, experts en gemeenteraadsleden zijn uitgenodigd. Doel van de bijeenkomst de vernieuwing van de participatie verder vorm te geven.
